BMW X1 sDrive16i - BMW 218i Active Tourer: Δοκιμή ενεργητικής ασφάλειας
Το κλασικό απέναντι στο νέο, ή αλλιώς η δεδομένη μέχρι σήμερα επιλογή της BMW στην πίσω κίνηση κοντράρεται στο κομμάτι της οδηγικής πιστότητας και αποτελεσματικότητας με τη ριζοσπαστική, για τους Βαυαρούς, προσθιοκίνητη λογική.ΠΟΤΕ μη λες ποτέ! Ένα από τα τελευταία «κάστρα» της αυτοκίνησης αλώθηκε τη στιγμή που η πρώτη προσθιοκίνητη BMW πάτησε στο δρόμο, ανοίγοντας παράλληλα ένα θερμό κύκλο αντιπαράθεσης σχετικά με το αν αυτή είναι και η αρχή του τέλους του οδηγοκεντρικού χαρακτήρα, που μέχρι σήμερα υπήρχε ακόμα και στις πιο γήινες εκδόσεις των βαυαρικών μοντέλων. Χαρακτήρα που πηγάζει, αφενός, από την εμμονή των Γερμανών στη μηχανολογικά δοσμένη αρτιότητα και, αφετέρου, από το πλεονέκτημα σε δυναμικά χαρακτηριστικά που δίνει η διαφοροποίηση του άξονα μετάδοσης της κίνησης από αυτόν που επιβαρύνεται με την αλλαγή της κατεύθυνσης.
Με το δεύτερο σκέλος αυτής της εξίσωσης να μην αποτελεί πλέον σταθερή παράμετρο, το εύλογο ερώτημα που προκύπτει συνδέεται φυσικά με το αν και κατά πόσον αυτή η αλλαγή διαφοροποιεί το αποτέλεσμα ή, αν θέλετε, κατά πόσο η υιοθέτηση της εμπρός κίνησης μεταφράζεται σε συμβιβασμό των απαράβατων μέχρι σήμερα αξιών της BMW. Η αναζήτηση της απάντησης μας έφερε για ακόμα μία φορά στο γνώριμο «πεδίο δοκιμών», όπου κάτω από την πίεση του χρονομέτρου βάζουμε τη νεοφερμένη πολυμορφικίζουσα 218i Active Tourer απέναντι στην έτερη πρόταση εναλλακτικού χαρακτήρα αλλά κλασικής φιλοσοφίας, την πισωκίνητη X1 sDrive16i. Το ζητούμενο έχει να κάνει με την εικόνα που προκύπτει μέσα από την απόλυτη γλώσσα των αριθμών αλλά και από την αίσθηση που τελικά μεταφέρει στον οδηγό η κάθε επιλογή.
Τα δεδομένα της αλλαγής
Μπορεί η αλλαγή του άξονα μετάδοσης να βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων, όμως πρακτικά δεν αποτελεί το μόνο αντίκτυπο της διαφοροποίησης που προκύπτει ανάμεσα στις δύο προτάσεις την BMW. Ένα από τα πιο βασικά αλλά και ιδιαίτερα σημαντικά στοιχεία που μπορούμε να εντοπίσουμε συνδέεται με το βάρος και με όσα αυτό επηρεάζει σε επίπεδο δυναμικών χαρακτηριστικών. Η 218i, ως η πιο φρέσκια πρόταση των Γερμανών, είναι φορέας των πιο σύγχρονων τεχνολογιών σε κατασκευαστικό επίπεδο. Δάπεδο και πλαίσιο ευνοούνται από τη χρήση αλουμινίου αλλά και ελαφρών κραμάτων χάλυβα, τη στιγμή που ο νέας γενιάς 3κύλινδρος twin turbo κινητήρας που έρχεται απευθείας από το Mini, εκτός από τις πιο κόμπακτ διαστάσεις, δίνει και ένα αντίστοιχο πλεονέκτημα σε βάρος έναντι του αντίστοιχης τεχνολογίας αλλά 4κύλινδρου 1.600άρη, που ζει κάτω από το μακρόστενο καπό της X1. Βέβαια, τα σχεδόν 200 επιπλέον κιλά που επιβαρύνουν το μικρό crossover της BMW δεν προκύπτουν μόνο από το ελάχιστα μεγαλύτερο μήκος του ούτε από την παλαιότερη τεχνολογικά προσέγγισή του. Υπολογίστε, λοιπόν, τη διαφορά που προκύπτει από το αυτόματο 8άρι κιβώτιο της Χ1 σε σχέση με το μηχανικό 6άρι της «218», καθώς και το γεγονός πως η πίσω κίνηση συνοδεύεται από επιπλέον τμήματα στη μετάδοση. Μεταξύ αυτών ο άξονας μετάδοσης αλλά και το περισσότερο ογκώδες διαφορικό στον πίσω άξονα, τα οποία ναι μεν συμβάλλουν στη βελτίωση της κατανομής (σε συνδυασμό και με τη διαμήκη τοποθέτηση του κινητήρα), προσθέτουν όμως κάποια επιπλέον κιλά στο συνολικό βάρος.
Βάζοντας τα παραπάνω στην εξίσωση των επιδόσεων, βλέπουμε πως η X1 εξαργυρώνει την υπεροχή που της δίνουν η επιπλέον ισχύς και, πολύ περισσότερο, η κοντή και πυκνή κλιμάκωση των 8 σχέσεων, με τη 218i ωστόσο να αποδεικνύεται ιδιαίτερα ανταγωνιστική, πετυχαίνοντας μια ουσιαστική ισοπαλία σε επιταχύνσεις από στάση και ακολουθώντας από κοντά στις ρεπρίζ στις πιο ψηλές στροφές - οι διαφορές είναι πιο ουσιαστικές στη χαμηλότερη κλίμακα στροφών. Σημειώστε πως στο σπριντ των 0-100 χλμ./ώρα το χρονόμετρο σταματά στα 9,8 δλ. για τη 218i, και μόλις ένα δέκατο αργότερα για την Χ1, ενώ τα δύο αυτοκίνητα περνούν ισόπαλα από το πρώτο 400άρι σε 17 δλ. Ωστόσο, εν κινήσει η Χ1 παίρνει την πρωτοπορία, οπότε θα αναφέρουμε ενδεικτικά πως για τα 80-110 χλμ./ώρα με 3η, 4η και 5η σχέση χρειάζεται 5,7 δλ., 5,9 δλ. και 7,1 δλ., όταν οι αντίστοιχες τιμές για τη 218i είναι 5,7, 7,2 και 9,2 δλ. Αξίζει πάντως να σημειώσουμε πως η πιο κοντή τελική σχέση μετάδοσης που χρησιμοποιείται στη 218i σε σχέση με το Mini Cooper κολακεύει τον 3κύλινδρο 1.500άρη twin turbo, κάνοντάς τον να δείχνει πιο ζωντανός και εύρωστος απ' ό,τι στο μικρό «αδελφό» χάτσμπακ, βοηθώντας στην πράξη στην καλύτερη εκμετάλλευση του ωφέλιμου εύρους λειτουργίας και των δυνατοτήτων του.
Στρίβοντας
Περνάμε, λοιπόν, στο πιο καυτό ερώτημα σε σχέση με την πρώτη απόπειρα των Γερμανών στην εμπρός κίνηση, που φυσικά έχει να κάνει με το «στρίβειν». Η ευστοχία, άλλωστε, στο κομμάτι του ζυγίσματος που συνοδεύει κάθε δημιουργία τους μέχρι σήμερα είναι και ο παράγοντας που κάνει ακόμα πιο αυστηρή την κάθε κριτική. Με κοινό παρονομαστή τις γνωστές διαδικασίες του σλάλομ και της απότομης αλλαγής κατεύθυνσης, και μάλιστα αυτήν τη φορά σε μια πιο απαιτητική, νωπή επιφάνεια με χαμηλότερη πρόσφυση λόγω του φθινοπωρινού ψιλόβροχου, καταθέτουμε την εικόνα των δύο αυτοκινήτων μέσα από την προσπάθεια για το ακριβέστερο πέρασμα ανάμεσα από τις κορύνες.
Με βάση την ψυχρή γλώσσα των αριθμών, η 218i κερδίζει το στοίχημα των πρώτων εντυπώσεων, όντας αυτή που καταφέρνει έστω και οριακά να σημειώσει τους καλύτερους χρόνους και στις δύο διαδικασίες, σταματώντας το χρονόμετρο στο ταχύτερο πέρασμα στα 5,73 δλ. στο σλάλομ και στα 5,48 δλ. στο lane change, με την X1 να οριοθετεί την επίδοσή της στα 5,81 δλ. και τα 5,52 δλ., αντίστοιχα. Οι μικρές διαφορές που προκύπτουν δεν κατοχυρώνουν, επομένως, κάποιο σαφές πλεονέκτημα, οπότε περισσότερο ενδιαφέρον κρύβουν τα ερεθίσματα που δέχεται ο οδηγός, και βέβαια ο τρόπος με τον οποίο κάθε μοντέλο φθάνει στο καλύτερο αποτέλεσμα υπό πίεση. Σε αυτό, άλλωστε, το ρόλο της παίζει και η ιδιαιτερότητα που προκύπτει από το χαρακτήρα κάθε πρότασης. Η 218i έχει ένα σαφή ασφάλτινο προσανατολισμό, αλλά με τις MPV αναλογίες του αμαξώματος να αφήνουν υπόνοιες πως ο βασικός στόχος συνδέεται με την πολυχρηστικότητα, τη στιγμή που η X1, παρά τις όποιες σπορτίφ πτυχές της, δεν παύει να είναι ένα crossover με αυξημένο ύψος από το έδαφος και αρκετή διαδρομή στην ανάρτηση, προκειμένου να αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για να βγάλεις φλας και να πατήσεις και χώμα.
Το βασικό πλεονέκτημα, λοιπόν, της 218i προκύπτει από το πακέτο «γεωμετρία-τιμόνι» κάτω από το πρίσμα της ευχάριστα σφιχτής, για την κατηγορία του μοντέλου, ρύθμισης της ανάρτησης. Το αποτέλεσμα σίγουρα σε κάνει να βγάζεις το καπέλο στους τεχνικούς της BMW, ακόμα και αν γνωρίζεις πως δεν ανακάλυψαν «τον τροχό», αφού χρησιμοποίησαν την εξαιρετική πλατφόρμα του νέου Mini. Ωστόσο, κατάφεραν να προσαρμόσουν σε αυτήν τις όποιες απαιτήσεις προστάζει η πολυμορφικίζουσα λογική του μοντέλου, χωρίς να χαθεί το παραμικρό από την αιχμηρή εικόνα των δυναμικών χαρακτηριστικών. Στις συνεχόμενες και απότομες εναλλαγές πορείας στο σλάλομ, η υψηλή πρόσφυση των εμπρός τροχών δίνει εξαιρετική ακρίβεια στην τροχιά, τη στιγμή που το αρκετά γρήγορο τιμόνι προσφέρει ζωντάνια στην απόκριση αλλά και ακρίβεια στη στόχευση. Μάλιστα, η διαδικασία παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητη, ακόμα και με το ιδιαίτερα διακριτικό ESP εκτός λειτουργίας, αφού ακόμα και στο βρεγμένο οδόστρωμα οι εμπρός τροχοί δύσκολα χάνουν την επαφή με το οδόστρωμα, οπότε σπάνια προκύπτει σπινάρισμα, ενώ το άνοιγμα της τροχιάς εκδηλώνεται προοδευτικά και ελέγχεται εύκολα με απλή μείωση του γκαζιού, χωρίς να προκύπτει κάποια άλλη αντίδραση από το πίσω μέρος στην απότομη μεταφορά βάρους.
Σε αντίθεση με τη 218i, που ουσιαστικά οδηγείς και στοχεύεις με το εμπρός μέρος, στην X1 βασίζεσαι περισσότερο στο ζύγισμα ανάμεσα στον εμπρός και τον πίσω άξονα, οπότε το ταχύτερο πέρασμα προκύπτει καταφέρνοντας να κινηθείς κοντά στο σημείο που δίνει το ελαφρύ γλίστρημα της ουράς, χρησιμοποιώντας το ως ένα επιπλέον βοήθημα στην αλλαγή κατεύθυνσης, από τη στιγμή που και το τιμόνι, αν και άκρως πληροφοριακό, υπολείπεται σε ταχύτητα. Την ίδια στιγμή, το πιο ψηλό προφίλ των ελαστικών και η μεγαλύτερη διαδρομή της ανάρτησης, που επιτρέπει και πιο έντονες κλίσεις στο αμάξωμα, μειώνει ελαφρώς το απόλυτο όριο της πρόσφυσης, με αποτέλεσμα το «ξεκόλλημα» να έρχεται πιο νωρίς σε σχέση με τη 218i. Μάλιστα, η αδυναμία πλήρους απενεργοποίησης του ESP σε συνδυασμό με την απότομη και έντονη επέμβασή του κάνει αναγκαία την υιοθέτηση ενός πιο ρευστού και προοδευτικού στυλ οδήγησης, ώστε να αποφεύγεται το «στραμπούληγμα». Εάν, μάλιστα, ο οδηγός μείνει μακριά από τους άτσαλους χειρισμούς, τότε η συμμετοχικότητα του πίσω μέρους βοηθά στην καλύτερη τοποθέτηση και στη βελτίωση της γωνίας εισόδου, κάτι που αποδεικνύεται και από την πιο κοντινή στη 218i επίδοση της X1 στο lane change, όπου η ζωντάνια της ουράς βοηθά στη στόχευση ανάμεσα στους διαδοχικούς διαδρόμους με λιγότερο τιμόνι, βελτιώνοντας έτσι την ταχύτητα διέλευσης.
Στα γνωστά μονοπάτια
Παρά τη ριζική αλλαγή στον τομέα της μετάδοσης, που βάζει τελεία σε μια μακρόχρονη παράδοση της BMW σηματοδοτώντας την αρχή μιας νέας εποχής, η 218i κάνει σαφές πως οι Γερμανοί δεν έχουν καμία πρόθεση να γυρίσουν την πλάτη στις αρχές που τροφοδοτούν την ίδια τη φιλοσοφία τους. Παρά, λοιπόν, την εμπρός κίνηση και τον πολυμορφικίζοντα προσδιορισμό της, η 218i προσφέρει στον οδηγό την πιστότητα και την ακρίβεια που έχουμε συνηθίσει να εισπράττουμε από τα βαυαρικά μοντέλα. Δεν έχει, συνεπώς, το συμμετοχικό χαρακτήρα που βρίσκεις ακόμα και στην καλά ζυγισμένη crossover X1, όμως αναπληρώνει με το παραπάνω αυτό το στοιχείο με την αποτελεσματικότητα που καταθέτει σε επίπεδο δυναμικών χαρακτηριστικών ακόμα και υπό πίεση, δείχνοντας το δρόμο σε πολλούς ανταγωνιστές με μακρόχρονη εμπειρία στην εμπρός κίνηση._ 4Τ